LOGBOEK
Donderdag 19 augustus
De P.A.I.R. Vetrekt naar het Europark te Coevorden en wordt daar opgebouwd.
Vrijdag 20 augustus
Sjef heeft al vast een stukje wei met schrikdraad gemaakt zodat de varkens uit hun veewagen kunnen komen. Het is prachtig weer als ik aankom met planten en spullen. De PAIR staat prachtig op de lokatie. Met de kont naar de weg, de kop de ruimte in. Vanaf het balkon dus mooi uitzicht en overview op het land en de varkens. De varkens leken heel tevreden, ze waren nog maar een uurtje uit de wagen en waren lekker gras aan het eten. Ik kreeg een welkome begroeting.
Het is warm vandaag. Snel de waterbak ingraven, omdat ze emmers water steeds omgooien en ruzie maken (te klein dus kunnen ze niet allemaal tegelijk) Water wat we overigens gewoon uit de sloot halen.
De grond is keihard.De varkens hielpen heel goed mee, dat kunnen ze namelijk erg goed, de aarde omploegen. Soms stonden ze natuurlijk ook gewoon in de weg. Eindelijk de waterbak erin, water erin, een paar emmers, de varkens konden niet wachten, met alle vier de neuzen bellen blazen. Alie stapt er helemaal in, laat zich vallen, sluit haar ogen, en zucht wat. Totale ontspanning! De rest volgt ook 1 voor 1. Soms proppen ze zich er met z’n tween in, ja zelfs een poging met z’n drieen. Dat paste echt niet. Al bellen blazend, een bad nemend, kote slaapjes, gras eten en wroetend zagen ze er erg tevreden uit. Zichtbaar hebben ze het naar hun zin.
Om 13.00 uur arriveert RTV drenthe. Een cameraman en een verslaggeefster. Ze is op van die dunne kleine ballerina’s! Of de varkens niet even wat geluid kunnen maken, is zo leuk voor de radio zegt ze.
Ze zijn aan het eten of rusten, ze graven een kuil en laten zich erin vallen en zuchten vooral.
Geen knor in ieder geval. Ze laten zich masseren door elkaar en ook graag door het publiek. Wij worden ondertussen van alle kanten bevraagt, met zenders om. En ja hoor, daar gaat Rinus te water. Fantastisch, het staat meteen goed op beeld! Nog een laatste shot, de verslaggeefster staat gehurkt aan het eind van het bad, de cameraman ervoor, Alie leunt wat tegen de verslaggeefster en ze raakt in onbalans, net in haar laatste zin…Ontzettend grappig, ze is ook helemaal vies. Hoop dat dit erin blijft, we zullen zien, maandagavond wordt het uitgezonden.
Fotograaf Harrie Oude Hampsink is langs geweest en heeft wat mooie plaatjes geschoten.
Fotograaf Spiekers of Spijker van de kabelkrant had een mooi verhaal over z’n zoon die af en toe past op een boerderij met 50 melkoeien. Hij komt zondag terug met zijn vrouw en kinderen en brengt tussendoor nog wat eieren van een boerderij verderop. Leuke man.
Mijn familie komt langs, mijn zusje Cindy is er ook met de kids. Ze vinden het spannend en ook te gek. De familie van Sjef is er ook en eten mee. In de avond nog even naar mijn moeder, ze is 66 geworden.
Als ik terug ben, heeft Sjef de buitenkachel al aan. Nog wat gepraat, project, hulpboerenschema en wat gaan we morgen doen, doorgenomen. De varkens kunnen niet echt kiezen tussen de veewagen en de stal, ze gaan van de een naar de ander. Uiteindelijk slapen ze in de wagen.
Zaterdag 21 augustus
08.00 uur. Varkens zijn al druk aan het gras eten. Sjef slaapt nog dus ik wacht even met het varkens voeren. Het valt me op dat hun keutels zachter zijn. Het lijkt bijna op koeievlaaien, normaal zijn ze redelijk hard, zal wel van al dat gras komen, toch nog kleine herkauwertjes? Ik loop het veld even rond. De varkens blijven nieuwsgierig en lopen met me mee. Ze zijn helemaal niet schrikkerig bij aanraking, wat ze voorheen toch wel vaak deden na onverwachte aanraking. Ze begroeten me echt. Het loopt tegen negenen, toch maar de varkens voeren, ze krijgen wat brood, schepje brokken en snijbiet, wat ze overigens erg lekker vinden. Sjef is ook wakker.
Het weggetje met de aardperen naar de varkensbar moet wat breder, de varkens zouden er zo nauwelijks langs kunnen, als ze terug willen kunnen ze niet keren zonder het schrikdraad te raken. Ik zag Anna al achteruit terug lopen. Om 10.00 uur komt Paul Bos met documentairemaker Danny. Paul Bos is Schapenboer, ondernemer en mediaman in de Haarlemmermeer. Weid zijn schapen rond Schiphol. Het is een boeiende man, heeft veel te vertellen. Hij deelt ons mee dat hij als hulpboer instapt met de gedachte “niet wat ik wil met de varkens, maar wat willen de varkens eigenlijk van mij!”
Sjef en ik blijven nog tot het eind van de middag, we willen toch ook de looproute en de andere wei klaar hebben, dan kunnen de varkens ook daar wroeten en eten. Paul helpt mee met palen slaan en draad spannen. Het is duidelijk dat hij dit vaker doet. Veel gepraat tussendoor over een mogelijke mobiele slachter; we spelen met het idee om 1 van de varkens mobiel te laten slachten op Kasteel Groeneveld. Paul Bos en Onno van Eijk zijn beide betrokken bij het Groeneveld Forum in Baarn op 29 en 30 November waar wij ook met de varkens naar toe gaan. Paul kent iemand in Belgie die dit mogelijk zou kunnen doen. Vertelde nog een bijzonder verhaal over(waarschijnlijk deze Belg)een slachter die in de kudde zelf slacht, in dit geval tussen de koeien. De rest van de kudde schijnt daar heel relaxt onder te zijn. Ze nemen rustig afscheid van degene die geslacht wordt. ? Moeilijk te begrijpen! Maar misschien is het zo dat als er van te voren geen stress is en het goed en relaxed gebeurd, dat dat eigenlijk ook prima is. Bijna op dezelfde manier als er een beest op een natuurlijke manier sterft. Mogelijk zoeken op internet hoe oude stammen hun vee slachten! Er staat me ineens iets bij over de Massai die ook in de kudde slacht?– opzoeken!
Zondag 22 Augustus
Sjef is er om 10.00 uur, ik iets later, spullen halen uit Veenhuizen. Paul Bos en Danny zijn weer vertrokken. Ze hebben nog wat gasten gehad. Een duitse varkensboer van verderop was verbaasd en vroeg zich af of de varkens wel geent waren en was in eerste instantie geirriteerd. Hij moet voor hij de stallen in kan door meerdere infectiebaden lopen en als hij er weer uitgaat een douche moet nemen en alle kleding moet worden gedesinfecteerd. Zijn varkens mogen niet naar buiten wegens infectiegevaar. En hier bij ons lopen ze gewoon los! (doordat wij vier varkens hebben en niet bedoeld voor de industrie, vallen we onder de zogenaamde hobbyboeren.) Hij is daar natuurlijk terecht boos over. Ik kan het me voorstellen. Maar daar zit natuurlijk ook het grote verschil. Onze varkens zijn niet bedoelt om in de voedselketen/ consumptie/ industrie te komen. Natuurlijk eten we er wel van maar niet op grote schaal.
Hij moest uiteindelijk wel toegeven dat onze varkens een veel beter leven hadden dan die van hem.
Jammer dat we niet bij dat gesprek waren. Ik ben erg benieuwd hoe hij, als het aan hem lag nou zou willen dat zijn varkens leven, en of daar ook de mogelijkheden voor zijn, of zouden kunnen zijn. Bedrijfsmatig gezien. Deze man moeten we binnenkort eens bezoeken.
Paul vertelde ook nog dat Anna uitgebroken was, ze was waarschijnlijk ergens van geschrokken. Met de hulp van een emmer met brokken kwam ze weer terug.
Er waren nog wat gasten – Eerste boerderij aan de linkerkant en overkant van de weg. Zij fokken arabische paarden, zo’n 50 stuks en leiden ze op.
De heer Spieker/spijkers kwam inderdaad terug met zijn gezin, vrouw, zoon(degene die wel eens op een boerderij met melkkoeien past), dochter en kleinkinderen. Het waren leuke gesprekken.
Er waren gasten met kleinkinderen, zij hebben een appelboom in de tuin met appeltjes die eigenlijk iets te zuur zijn om zo te eten, komen ze later in de week brengen.
Eerste avond alleen met de varkens. Ze zijn rustig en slapen veel. Toch veranderen ze nog veel van slaaplokatie, twee vertrekken naar het hok, de rest volgt uiteindelijk, en terug naar de wagen enzovoort. Ben benieuwd waar ik ze morgenochtend werkelijk aantref.
De mensen van de paardenfokkerij kwamen ook nog even buurten. Ze lopen ‘savonds nog even met de hond. Ik hoorde ze zeggen “nog even kijken hoe het met onze varkentjes gaat” . Bom, Anna, Alie en Rinus doen echt hun uiterste best om de integreren. Leuke mensen trouwens die paardenfokkers, in de loop van het weggaan zeiden ze nog,”als er wat is kun je altijd aankloppen, het is de eerste boerderij aan de linkerkant aan de overkant van de weg”. Zij vroeg zich eigenlijk nog af waarom we dit project nou hier deden, “Iedereen hier is gewend dat dieren geslacht worden om te eten, kinderen ook, was het niet beter om dit project in de randstad te doen?”. Ik heb geprobeert uit te leggen dat dat nu juist niet de insteek van het project is of dieren geslacht mogen worden voor consumptie. Maar waarom hebben wij geen contact meer met ons voedsel, en willen we dit ook, of willen we dat eigenlijk anders, en is er dan misschien een andere mogelijkheid en wat zijn daarvan dan de consequenties. In alle redelijkheid
Anyway, ik ga slapen.
Maandag 23 augustus
08.30 uur wakker. Belachelijk veel regen. De varkens slapen nog, zie en hoor ze nergens vanaf het balkon. Waar zouden ze liggen nu, in de veewagen of in de stal. Voorzichtig sluip ik naar de veewagen, Nee, ze liggen in de stal! Ik krijg de knor, knor, knor ,knor begroeting. Wij zijn er allemaal, nu zijn we wakker en willen we eten! Gisteravond heb ik nog wat aardappels gekookt, Opperdoezer, Charlotte en Roseval. Aangevuld met een beetje snijbiet en een half schepje brokken.
Hulpboer Marieke Meijerink komt om 10.00 uur. Ik heb meteen met haar te doen, het wordt een vreselijk natte dag met flinke windstoten.
