laatste keer
De tentoonstelling Nieuwe wegen is net 24 uur oud en Sven en Mootje verlaten het podium. Volgens ons hebben ze het goed gehad.
Ze hebben moeten wennen aan de geluiden en de geur van de stad. Snel daarna begonnen ze de kinderen te kennen die over de buizen boven hen speelden. Iedere ochtend verwachtten ze een emmer bami van de Chinees uit de straat. De appeltjes van een vrouw die de tuin, met appelboom, van een bejaarde vrouw onderhield…
De komende dagen zullen er mensen komen met restjes brood, klokhuizen en aardappelschillen voor de varkens. Sven en Mootje zijn dan al weg…
We hebben bewust de datum geheim gehouden. Enerzijds om het voor jullie niet moeilijker te maken dan het al zou zijn, anderzijds om de mensen die ze, hoe onrealistisch ook, zouden willen ontvoeren om ze een natuurlijke dood te laten sterven, geen duidelijkheid te geven over voor wanneer die ontvoering dan plaats had moeten vinden. (ontvoer dan een bio-industrie dier, als je zo graag ontvoert…)
Ons idee is dat het niet de lengte van een (varkens)leven is dat er toe doet maar de kwaliteit van hun leven. Natuurlijk waren Sven en Mootje niet volgroeid (volgens de slagersstandaard). Ons plan was om ze een jaar op het Plegt-Vos terrein te laten lopen, maar dat kon niet vanwege bouwplannen voor dit terrein.
Wij hebben geprobeerd, samen met jullie, om Sven en Mootje een mooi leven te laten leiden. Volgens ons is dat gelukt.
Het zou mooi zijn als jullie 10 september vanaf 14:00 uur samen met ons zouden proeven wat Sven en Mootje nog meer zijn.
Ik heb eens een zin gelezen die nu heel passend is:
Je kan niet meer van iets houden dan door het op te eten.
